ඔබ හුදකලා කොට දමා නොගියපු...
කාලයේ රසිකයා..
රසිකයන් පතනා හිගමනක...
නොලැබෙනා දුකකට වැගිරෙනා....
කදුලු කැට නානා...
මම ඔඹේ රසිකයා..
අත් පුඩිත් ඇත සිත් තුටින් දෙන...
එදා මෙන් තවමත් එක හිතක...
වාරු නොදෙනා පපු කුහරයක..
සිරවී බලා ඉන්නා...
මම ඔඹේ රසිකයා....
නැතත් තාලය දුවේ කවි තුල..
මාර මිහිරිය හැබෑවක්මය..
මගේ ප්රාණය අත් හරින තුරු...
ඔඹේ කවි අහනා ... මම දුවේ රසිකයා..
(අඩ මානසිකත්වයක් යුතු දුවකගේ කවි අහනා පියෙක් දුටිමි...)
No comments:
Post a Comment